مسئله1: يکي از واجبات بزرگ در اسلام حج است و ترک آن - بدون عذر-
از گناهان بزرگي است که در حدّ کفر ميباشد.
«وَ لِلَّهِ عَلَي النَّاسِ حِجُّ البَيتِ مَنِ اسْتَطاَعَ
اِلَيهِ سَبِيلاً وَ مَن کَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌ عَنِ العَالَميِنَ» [1]
و خدا را بر عهدۀ مردم (اين حق) است که آن خانه را قصد کنند
و اعمال حج آنجا را به جا آورند؛ البته براي کسي که بتواند به سوي آن راه يابد، و
هرکه کفران نمايد (بداند که) حتماً خداوند بينياز از جهانيان است.
و در وصيت پيامبر«صلیاللهعلیه وآله وسلّم» به اميرالمؤمنين«سلاماللهعلیه» آمده است:
«مَن سَوَّفَ الحَجّ حَتّي يَموت بَعَثَهُ الله يَومَ
القيامَةِ يَهودِياً اَو نَصْرانِيّاً» [2]
کسي که حج را به تأخير بيندازد تا اينکه از دنيا رود،
خداوند او را در روز قيامت، يهودي يا نصراني برخواهد انگيخت.
پی نوشت ها:
[1]. آل عمران / 97
[2]. وسائل الشيعة، ج 8، باب 7، حديث 3